تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش فشار روانی مادران کودکان عقب‌مانده ذهنی و عادی

هدف: هدف از این تحقیق بررسی تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر میزان فشار روانی مادران کودکان عقب‌مانده ذهنی و عادی شهرستان مبارکه در استان اصفهان بود. روش:جامعه آماری این پژوهش شامل 465 مادر دارای کودک عقب‌مانده ذهنی بود که فرزندان آنها در بهزیستی دارای پرونده و نیز 13426 مادر دارای فرزند عادی بود که از جامعه اول 60 نفر به‌صورت تصادفی ساده انتخاب شدند .همچنین با مراجعه به اداره ثبت احوال 60 نفر از مادران دارای کودک سالم بصورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه سنجش فشار روانی  فرم فردریک، مجموعه آموزش مهارتهای زندگی طراحی شده در یونیسف و پرسـشنامه جمــعیت‌شناسی محقق‌ساخته بــود. درچارچوب روش نیمه‌تجربی  120 نفر از مادران دارای فرزند عقب‌مانده ذهنی تربیت‌پذیر وحمایتی تحت پوشش بهزیستی و مادران دارای فرزند سالم که به‌صورت تصادفی از جامعه آماری انتخاب شده بودند، پس از انجام پیش‌آزمون به‌صورت تصادفی به دو گروه 60 نفری (شامل30 نفر از مادران کودکان عقب‌مانده ذهنی و 30 نفر از مادران کودکان عادی) آزمایش و کنترل تقسیم شدند.گروه آزمایش در 10 مرحله (در طول 32 جلسه ) آموزش مهارتهای زندگی طراحی شده در یونیسف شرکت کردند. مادران گروه کنترل هیچ‌گونه آموزشی دریافت نکردند. یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت بین نمرات باقی‌مانده گروه آزمایش و گروه کنترل معنی‌دار است(0001/0 < P). بنابراین تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر میزان فشارروانی مادران گروه آزمایش تحقیق تأیید شد. اما تفاوت میزان فشارروانی مادران دارای فرزند عقب‌مانده ذهنی و فرزند عادی و تفاوت مادران دارای پسر و دختر عقب‌مانده ذهنی مورد تأیید قرار نگرفت. همچنین تعامل بین عضویت گروهی و نوع مادر (عقب‌مانده ذهنی و عادی) و جنسیت فرزند معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: آموزش‌ مهارتهای‌ زندگی ‌به ‌مادران‌کودکان عقب‌مانده‌ذهنی میزان‌فشارروانی آنهارا کاهش می‌دهد.